Buraya Daha Önce Gelmiştim

Gereği düşünüldü!

İlk görüşte ahretlik: Gelişmek konfor alanından çıkınca gelir klişesine yeni bir soluk. Sıcacık, tanıdık yerlerde kalmanın keyfi ve girince alışılan soğuk sular üzerine bir ikilem.

Tüm bunlardan utanmayı nereden öğrendim?

Ben ne dersem o!
Cevaplardan çok sorularla, varılacak yerden çok yürüdüğüm yolla ilgilenmeye niyetlendiğim bir dönemdeyim. Bu bölüm, yazdığım hikayeleri başkasının değil kendi gözümden yazma girişimimi anlatıyor.

Delirmedim yahu, ben bir çitayım.

Kirli Pembe Tavşanları Kovalamak:İnsan bir çita üzerinden kendini bulabilir mi? Eve dönmenin yolları uzaklardan geçebilir mi? Evet ve evet.
Tasmalar, kafesler ve gaz lambaları hakkında vahşi bir bölüm.
Bahsettiğim kitap Untamed-Glennon Doyle

Olmadı Baştan

Duvarlar olmasa Sahne olur muydu? Kimsenin her zaman her şeyi yapamayacağını, benim de farklı olmadığımı bilme, etrafın açık çemberlerle dolu olduğunu görme niyetiyle çıktığım, oğlumdan çıkıp kendime vardığım bir yol.

Süpergüç Ama Lanet Ama Süpergüç

Huzur içinde uyu Ben Amca: Hiç süper gücünden utanan kahraman gördünüz mü? Ben gördüm. Tanıştırayım.

Seçilmeyenler Bagajı

Seçmediklerinizin ağırlığı sırtınıza bindi mi hiç? Seçtikleriniz ilk zamanki kadar ışıltılı gelmeyince gözünüze. Hadi istemediğim için değil de korktuğum için kaçırıyorsam dediniz mi? Ben dedim. Hala diyorum. Sahip olmadığım şeylere kaybettiğim şeyler olarak bakmak istemediğimi anladığımda yeni bir yola girmem gerektiğini de anladım. Bakalım neler olacak?

Tutmak ve Bırakmak

Hayattaki koca koca meselelerin ortak bir tarafını keşfettiğimde bir ay önce saat 20:58’di. O günden beri bu çekirdek fikir beslendi büyüdü ve bana en sonunda "Hayat bu işte ya!" dedirtti. Dans. Tutmanın ve bırakmanın dansı.

Buradan Hiçbir Şey Görünmüyor

Yakınlık Uçurumu: Uzaktan bakmanın sihri nedir?
Yakın olduklarımızı böyle değersizleştiren ne olabilir?
Ya da mesela bir şeyin değerini hangisi belirler, uzaktan bakıldığında hissedilen hayranlık mı, yakından bakanın gördüğü sıradanlık mı? Peki bir şeyin değerini bakan mı belirler?
Felsefe böyle bir şey mi? Bir kitap okudum da Montaigne mi oldum şimdi ben?

Bir Adım Bir Nefes Sonra Bir Adım Daha

Döngülerin Arka Kapısı: Her sene şekeri bırakacağım derim, sonra bir tane iki tane derken bir bakmışım eskisinden çok yiyorum. Düzenli egzersiz yapacağım derim, spor salonuna yazılırım önce haftada 3 gün giderim, kardı kıştı hastalıktı derken, daha 3.ayda spor salonunun yolunu unuturum.
Tanıdık geliyor mu? Biliyorum geliyor! Siz de buraya daha önce gelmiştiniz dimi? Neyse ki bu kısır döngülerden çıkmak için bir arka kapı buldum.

Sanat Kurtuluş İçindir

Uyumsuzluğun Hazinesi: İlk bakışta aykırı gelen şeyleri kendine iyi gelen şekilde karıştırabiliyorsan müthiş bir zemin olabilir bir şeylerin büyümesi için. Ama nasıl? Hadi yaptık diyelim. Bir arada görmeyi sindiremediğimiz şeylerle yakınlaşmak bize ne sağlar?